Nieuws

Stel:…. Het is 2028, dé Olympische Spelen vinden plaats in Nederland! Het hele land staat op zijn kop. Met als prettige bijkomstigheid dat sport en bewegen vanzelfsprekend zijn geworden.

De omgeving is zo ingericht dat jong en oud uit vrije keuze bewegen. Je kunt het overal doen, niemand vindt het gek, ook niet als je wat ouder of dikker bent.

Gelukkig is in 2013 besloten om het zorgkostensysteem drastisch te veranderen. Gekeken wordt welke kosten voor de maatschappij het meeste opleveren en niet welke ingreep voor een individu te duur is om zonder verzekering te betalen. Ik bereken niet meer op hoeveel fysiotherapiebehandelingen ik recht heb binnen mijn premie. Mijn verzekering biedt hulp van een diëtist aan om mijn overgewicht nu aan te pakken en daardoor latere kosten te voorkomen. In 2012 was dat anders: dan had ik mijn kosten pas vergoed gekregen als ik een maagverkleining nodig had. Maar die maagverkleining heb ik ook niet meer nodig, scheelt veel geld en ik voel me lekkerder in mijn vel.

Wat is hieraan vooraf gegaan? 
Het college voor zorgverzekeraars heeft 20 jaar geleden uitgezocht wat wel en niet verzekerbaar is. Toen de minister van VWS eenmaal de ex-post vereveningen had losgelaten zijn verzekeraars en Rijk overeengekomen dat het basispakket anders moet worden samengesteld. Het Rijk kijkt niet meer naar wat de individu nu niet kan betalen, maar vergoedt die diëtist, om een dure behandeling op lange termijn te voorkomen. Gezondheidszorginstellingen hebben de overstap van ZZ (ziekte en zorg) naar GG (gezondheid en gedrag) gemaakt. Ze investeren in gezondheid, waardoor het rendement van de zorgkosten groter is. Mensen ervaren een gezonde prikkel om effectief met kosten om te gaan, doordat het Rijk mensen niet langer individueel kostenbewust maakt, maar juist actief informeert over het effect van bepaalde kosten. Daardoor is de basisverzekering niet alleen betaalbaar gebleven, maar wordt ook de ziektekostenverzekering niet langer gezien als een schadeverzekering.

O ja, nog één ding: in 2012 waren de GGD en de huisartsen al begonnen nauw samen te werken om mensen die een hoog risico lopen om ziek te worden op tijd te vinden. Dat was een belangrijke impuls voor de verdere ontwikkelingen. En nog steeds houden ze (kansen op) nieuwe risico’s nauwlettend in de gaten, zodat die snel aangepakt kunnen worden in een effectieve preventieve aanpak.
Op alle terreinen waar de overheid zaken verstrekt zagen we de afgelopen jaren dezelfde discussie over wat belangrijker is: het collectief of de individu. Naast het inhoudelijke perspectief speelt ook het economische mee. De kosten baseren op maatschappelijke effectiviteit, dat is de sleutel. De maatschappelijke waarde van iemand die kan blijven participeren is groter dan de schadelast van een behandeling in 2013.

Wat zou het mooi zijn als het zo 2028 kan worden. Ik zit dan, goed op gewicht, met mijn kleinkinderen vooraan bij de mooiste Olympische atletiekwedstrijden. En, omdat we de smaak te pakken hebben, lopen mijn oudste kleindochter en ik nog even een paar rondjes hard voor het goede doel. Ik kan de gedachten van mijn kleindochter al lezen: “zo wil ik ook wel oud worden”.